Birinci Dünya Savaşı'nın ardından kurulan Milletler Cemiyeti, barışçıl olmayan hareketlere müdahalede etkisiz kalmış ve İkinci Dünya Savaşı'nın çıkmasına engel olmamıştır. Bu sebeple evrensel barış ve düzenin kurulması için çok daha etkin bir örgütün oluşturulması lüzumu ortaya çıkmıştı.
Birleşmiş Milletleri Antlaşması, 26 Haziran 1945 tarihinde San Francisco Konferansı'nda kabul edildi. Resmen yürürlüğe girmesi ise 24 Ekim 1945'te oldu. Bu konferansa, 1 Mart 1945 tarihine kadar Almanya ve Japonya'ya savaş ilan eden devletlerle 1 Ocak 1942 tarihli Birlemiş Milletler Bildirgesi'ni kabul etmiş devletler çağrıldı. Türkiye 23 Şubat 1945'te bu iki devlete savaş ilan ederek konferansa katıldı. Bu kriterlere uymayan Danimarka, Ukrayna, Polonya, Beyaz Rusya ve Arjantin de konferansa davet edilmişlerdi. İlk başlarda 51 devletle kurulan BM'nin üye sayısı, çok sayıda bağımsız devletin dünya siyasetine girmesiyle birlikte hızla artmıştır.
Birleşmiş Milletler'in genel merkezi olarak New York belirlenmiştir. Üye olmak isteyen devletler için önce Güvenlik Konseyi daha sonra ise Genel Kurul onay vermeli.
Birleşmiş Milletler'in altı temel organı vardır: Genel Kurul, Güvenlik Konseyi, Ekonomik ve Sosyal Konsey, Vesayet Konseyi, Uluslararası Adalet Divanı ve Sekreterya'dır.
Genel Kurul: BM üyesi olan tüm devletlerin katıldığı asıl müzakere organıdır. Her devlet bir oya sahiptir ve en fazla beş temsilci gönderebilir. Güvenlik Konseyi'nin daimi olmayan üyelerini Genel Kurul seçer.
Güvenlik Konseyi: BM Antlaşması'na göre uluslararası barış ve güvenliğin sağlanmasında birincil sorumluluğa sahiptir. 15 üyesi vardır. Bunlardan 5'i daimi üyedir. Bu daimi üyeler: ABD, İngiltere, Rusya, Çin ve Fransa'dır. Geri kalan 10 üye Genel Kurul tarafından iki yıl için seçilirler. Daimi üyelerin veto hakkı vardır ve Konsey'in karar verebilmesi için en az 9 üyenin olumlu oyu aranır. Eğer 5 daimi üyeden biri olumsuz oy verirse geri kalan tüm ülkeler olumlu oy vermiş olsa dahi karar alınamaz.