Edîb Harâbî, 1853 – 1917 yılları arasında yaşamıştır. İstanbul’da doğmuş olup aynı şehirde vefat eden Edîb Harâbî, ömrünü İstanbul ve Rumeli’de geçirmiştir. Asıl adı Ahmet Edip’tir. Tasavvuf ve Tasavvuf eserleri ile yakından ilgilenmiştir.
İlk şiirini Saadet Gazetesi’nde yayımlamıştır. Yayımlanmış ve yayımlanmamış olan tüm şiirleri, Bektaşiler arasında hızlıca yayılmıştır. Bestelenen şiirleri saz ve sözle birlikte Türkiye’nin her yerinde söylenir olmuştur. 1. Dünya Savaşı’nın tüm zorluklarını yaşamış olup, hayatının son yıllarını hastalıkla geçirmiştir. 1917 yılında İstanbul’un Fatih semtindeki evinde vefat etmiştir.
Edîb Harâbî’nin Edebi Kişiliği
Edîb Harâbî, Bahriye birlik katipliği yapmıştır. Kimi zaman Naciye Bacı mahlasıyla da şiirler yazmıştır. Bu sebepten dolayı, başka bir şair olduğu yanılsamasına sebebiyet vermiştir. Hece ve aruz ölçüleriyle tasavvuf ve sevgi gibi konularda şiirler yazmıştır. Bunların yanı sıra hiciv dalında da oldukça başarılı eserler ortaya çıkarmıştır.
İlk şiirini Saadet Gazetesi’nde yayınlamıştır. Tasavvufa yönelmesinde; Yunus’un sevgi ve birlik duygusu, Nesimi’nin sertliği, Kaygusuz Abdal’ın hicivi, Pir Sultan’ın Cesareti etkili olmuştur.
Kendi el yazısından 570 sahifelik bir divan meydana getirmiştir. Şiirlerini aruz ve hece vezni ile oluşturmuştur. Bu 2 vezne alışık olduğu, çok hakim olarak yazmasından anlaşılmaktadır. Kullandığı uyaklar kimi zaman göz, kimi zamansa kulak içindir. Rediflere ilgi duymaktadır. Nazım şekillerini amaçlarına göre seçmekte ustalık göstermiştir.